"Mijn dochter heeft laatst iets meegemaakt dat illustreert hoe onze focus nog zo vaak alleen ligt op probleemherstel". Zo begon een deelnemer in een training afgelopen week. Haar dochter had voor een toets wiskunde een 9 gehaald en was daar erg trots op. Een vriendinnetje van haar was minder gelukkig, want zij had een 5 gehaald. Net onvoldoende. De leraar was in een goede bui en bood het vriendinnetje aan om de toets te herkansen. Als ze nog eens extra haar best deed, dan kon ze misschien toch nog een voldoende halen. Daarop had haar dochter gevraagd of zij de toets misschien óók mocht herkansen, dan kon ze nu misschien wel een 10 halen. Dat werd geweigerd.
Dit voorbeeld kwam naar voren in een training die ik gaf in het gedachtegoed van waarderend onderzoeken (Appreciative Inquiry). Ik ben er niet bij geweest, maar het voorbeeld illustreert op een prikkelende manier het patroon dat veel mensen hun aandacht vooral richten op het verminderen van problemen, fouten en risico's en talent en kracht als vanzelfsprekend behandelen. Gelukkig wordt tegenwoordig op heel veel scholen al wel veel aandacht besteed aan het koesteren van succes, kracht en talent. Scholen hebben wat dat betreft een grote ontwikkeling doorgemaakt sinds de jaren '60. Onze ouders zijn echt opgegroeid in een ander ontwikkelklimaat. Nu onze organisaties, studies en managementopleidingen nog, want daar kom ik nog wel erg veel van de probleemgeoriënteerde benadering tegen...
0 Comments
Leave a Reply. |
vang
|