Klassieke Organisatieontwikkeling versus Appreciative Inquiry

Wat onderscheid de benadering van Appreciative Inquiry nou van de meer klassieke, probleem georiënteerde benadering van organisatieontwikkeling? Hieronder zet ik de twee, enigszins zwart/wit tegenover elkaar in een tabel.

​​Klassieke benadering bij organisatie-ontwikkeling	Appreciative inquiry
Positivistisch​	Sociaal constructionistisch​
De veronderstelling is dat er uiteindelijk één waarheid is die we kunnen leren kennen als we maar goed genoeg kijken en luisteren (onderzoeken) Veranderinterventies zijn gericht op menselijk gedrag en afspraken https://nl.wikipedia.org/wiki/Positivisme	De veronderstelling is dat ieder mens een eigen unieke beleving heeft (constructie) van de werkelijkheid die gevormd is door cultuur, karakter, eerdere ervaringen (in een sociale context). Betekenisgeving en taal (discourse) komen hierdoor centraal te staan als leidende principes, in plaats van schijnbaar objectieve feiten, zoals bij de positivistische zienswijze. Veranderinterventies zijn gericht op betekenisgeving: hoe mensen denken en zich tot elkaar verhouden. Gedragsverandering volgt daaruit. https://nl.wikipedia.org/wiki/Constructivisme_(filosofie)
Diagnostisch	Dialogisch
Veranderinterventies moeten gebaseerd zijn op een goede diagnose van wat er aan de hand is (wat de waarheid is). Zonder goede diagnose kan je geen zinnige interventies doen. Denken (onderzoeken/diagnose) en doen (interventie/implementatie/borging) staan los van elkaar, volgen elkaar volgtijdelijk op. Denkers (die onderzoeken) en de doeners (die ermee werken) zijn gescheiden. Denkers inventariseren bij de doeners en adviseren daarna de doeners maar doen niet zelf.  ​	Betekenisgeving vind plaats in sociale interacties tussen betrokkenen. Verandering daarvan vind dus ook dáár plaats waar mensen met elkaar interacteren. In dialogen op de kern van de vraag vind verandering plaats. Denken (onderzoek) en doen (verandering) lopen in elkaar over: het stellen van vragen zet mensen aan het denken en brengt hen in gesprek over hoe ze met zaken willen omgaan. Dit heeft direct invloed op de betekenisgeving en leidt dus direct tot verandering. In deze zienswijze kan onderzoek doen nooit losstaan van de werkelijkheid, elke vraag die je stelt IS een interventie. Denkers en doeners lopen in elkaar over, de onderzoeksleider creëert een setting waarin de doeners participeren in het onderzoek en de transformatieve dialogen hebben.
Probleem-georiënteerd	Kracht-georiënteerd
De focus ligt op het duiden van problemen en hun oorzaken. De gedachte is dat wanneer we precies weten wat de oorzaak is van het probleem, we de oorzaak kunnen wegnemen en het probleem verdwijnt. Het streven is naar het minimaliseren van problemen.	De focus ligt op het herkennen en ontsluiten van kracht, talent en potentie. De gedachte is dat er altijd ook dingen goed gaan en dat het een directe en effectieve aanpak is om dit te vergroten. Het streven is naar het vergroten van succes. Deze benadering is geïnspireerd door de stroming van de positieve psychologie. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Positieve_psychologie)